بررسی اثرات حفاظتی 17 بتا استرادیول بر سلول های پورکنژ مخچه موش صحرایی تیمارشده با اتانل

یکی از حساسترین و حیاتی ترین دوران زندگی پستانداران، اواخر دوره جنینی و اوایل تولد است. مواجهه با اتانل در این دوران تکامل سیستم عصبی مرکزی را با مشکل روبرو کرده، باعث کاهش وزن مغز و از دست رفتن انتخابی نورون ها منجمله سلول های پورکنژ مخچه می شود. متاسفانه راههای اندکی برای کاهش آسیب وجود دارد.17 بتا استرادیول یک عامل حفاظتی قوی در آسیب مغزی افراد بالغ است. در حالی که مطالعات، عملکردهای وسیعی از بتا استرادیول را ارائه میدهند، اما اثرات این ماده علیه صدمات در سیستم عصبی مرکزی در حال تکامل توضیح داده نشده است. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثرات حفاظتی 17 بتا استرادیول در مسمویت ناشی از الکل در سلول های پورکنژ مخچه موش صحرایی است. آزمون های رفتاری، بافتی و آنزیمی برای بررسی پتانسیل درمانی 17 بتا استرادیول در مسمومیت ناشی از اتانل روی سلول های پورکنژ مخچه مورد مطالعه قرار گرفته است. آنزیم هایی سوپر اکسیددسموتاز، کاتالاز، و گلوتاتیون پراکسیداز سنجش شدند.میزان تیوباربیتوریک اسید نیز به عنوان شاخص لیپید پراکسیداسسیون، مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش درمانی با 17 بتا استرادیول میزان آنتی اکسییدانت های کاهش یافته ناشی از اتانل را افزایش داده که این افزایش در مورد کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز معنی دار بود و میزان لیپید پراکسیداسیون را به طور معنی داری کاهش داده است. نتایج همچنین نشان دادند که درمان با 17 بتا استرادیول به طور معنی داری تخریب سلول های پورکنژ مخچه را کاهش داده و انجام فعالیت های حرکتی را بهبود بخشید.این یافته ها دلیل محکمی است براین پیشنهاد که 17 بتا استرادیول اثرات حفاظتی خود را علیه آسیب نورونی در مخچه اعمال میکند و فعالیت های حرکتی را بهبود می بخشد. این عامل ممکن استدر درمان بیماری های مخچه ای ناشی از صدمه اتانل مفید باشد.